Logo Universiteit Utrecht

Universitair Dierenziekenhuis

Nieuws

Chocolade: niet voor de poes, en ook niet voor de hond

Nu de Sint weer in het land is en ook Kerstmis voor de deur staat, is het extra oppassen geblazen met chocolade wanneer u huisdieren heeft. Veel honden eten graag chocolade, maar wist u dat die lekkernij voor hen giftig is? Ook voor katten is chocolade uit den boze, hoewel zij het uit zichzelf vaak minder gauw zullen eten. Dus neem het zekere voor het onzekere en laat Sinterklaas alleen chocolade in de schoen stoppen als de hond of kat er niet bij kan.

In cacao, het belangrijkste bestanddeel van chocolade, zitten grote hoeveelheden theobromine en die stof is heel ongezond voor veel diersoorten.  Theobromine is familie van de cafeïne en stimuleert het centraal zenuwstelsel en de hartspier. Daarnaast ontspant het de spieren van met name de bronchiën en verhoogt het de urineproductie. Sommige dieren gaan er van braken of krijgen diarree. Maar een vergiftiging kan ook leiden tot  een snelle hartslag en ademhaling, hartritmestoornissen, dronkemansloop, aanvallen, coma en zelfs de dood.

Giftige hoeveelheden
Waarschijnlijk is het ene ras beter bestand tegen een chocoladevergiftiging dan het andere. Om aan de voorzichtige kant te zitten is aangegeven dat een dosis van 20 mg theobromine per kilogram lichaamsgewicht lichte vergiftigingssymptomen kan geven.  Omdat niet ieder chocoladetype dezelfde hoeveelheid cacao bevat maakt het nogal wat uit wanneer een huisdier mogelijke lichte verschijnselen krijgt. Van witte chocolade bijvoorbeeld zou een hond van 10 kg (zeg een flinke teckel) wel 22 kg moeten verorberen en dat is natuurlijk absurd veel. Maar bij pure chocola ligt het gevaar al veel sneller op de loer: daar is 23 gram al voldoende! Dat komt neer op iets meer dan vier blokjes (bij een reep van 75 gram). Bij het eten van cacaopoeder treedt het effect al op na 5 gram. Dat is nog geen eetlepel vol.

Symptoombehandeling
Er is geen specifieke behandeling voor chocoladevergiftiging en ook geen ‘tegengif’. De dierenarts kan daarom alleen de symptomen behandelen en uw dier laten braken. Het is dus zaak er snel bij te zijn.