Het raadsel van Luttelgeest
‘Niets was als het leek.’ Een betere manier om de gang van zaken rondom de wolf van Luttelgeest te beschrijven is er niet.
Het begon al met de vindplaats. Nadat alle kranten hadden geschreven dat er in Luttelgeest een doodgereden, sterk op een wolf gelijkend dier was gevonden, meldde Omroep Flevoland dat het dier niet in Luttelgeest maar in Marknesse de geest had gegeven. Maar als het eenmaal in alle kranten heeft gestaan, krijg je dat niet meer veranderd, zodat het dier, als het eenmaal is opgezet, gewoon een bordje ‘De Wolf van Luttelgeest’ omgehangen zal krijgen.
Dat de wolf ooit Nederland zou binnenwandelen, stond wel vast. Langzaam maar zeker breidt de populatie uit. Vanuit Rusland via Polen en Duitsland komen ze westwaarts. Nabij
Hamburg, zo’n 200 kilometer van onze grens, leven inmiddels twee roedels, en in 2013 is vlak over de Duitse grens bij Meppen, een zwervende wolf gefotografeerd. In opdracht van het ministerie van Economische Zaken was Alterra daarom al begonnen aan het schrijven van een ‘wolvenplan’. Conform het concept-plan is het langs de weg gevonden dier opgehaald en naar Utrecht gebracht, voor sectie bij het Dutch Wildlife Health Centre (DWHC). Het dier had weliswaar alle uiterlijke kenmerken van een wolf, maar er was DNA-onderzoek nodig om zekerheid te geven over de raszuiverheid. Om niet alleen vast te kunnen stellen of het om een echte wolf ging, maar ook waar hij vandaan kwam, vond via Alterra onderzoek plaats in Duitsland en via Naturalis in Italië.
Het hele artikel is te lezen in het decembernummer van het vakblad Natuur Bos Landschap.