Slokdarmverlamming

Congenitale Idiopathische Megaoesophagus (CIM), oftewel slokdarmverlamming komt voor bij honden en leidt tot een verwijding van de slokdarm, waardoor de functie van de slokdarm in het transporteren van voedsel van de bek naar de maag niet goed meer verloopt.  Aangedane puppy’s krijgen binnen enkele weken, meestal bij overgang naar vast voedsel, moeite met eten. De aandoening kan ernstige, fatale complicaties hebben.  

De Latijnse naam betekent heel letterlijk congenitaal (aangeboren) idiopathisch (zonder bekende oorzaak) mega (groot) en oesophagus (slokdarm). De naam geeft de aandoening ook meteen precies weer: door verlamming verwijdt de slokdarm en verliest hij zijn functie. Aangedane puppy’s krijgen binnen enkele weken, bij de overgang naar vast voedsel, moeite met eten. Ze lopen het risico op ernstige en fatale complicaties, of moeten levenslang in een stoel eten om te voorkomen dat ze alsnog aan hun eten stikken.

Aangeboren slokdarmverlamming komt sporadisch voor bij honden, maar lijkt vaker dan gemiddeld voor te komen bij onder andere de Zwitserse Witte Herder, de (Oud)Duitse Herder en de Ierse Setter. In deze rassen zien we naast volledig verlamde slokdarmen, ook een afwijkende motiliteit van de slokdarm in volwassen dieren die verder geen gezondheidsklachten hebben.

Het Expertisecentrum Genetica Diergeneeskunde doet onderzoek naar deze aandoening. Onderzoekers willen in kaart brengen welke vormen van deze aandoeningen voorkomen, hoe deze vererven en welke genetische mutaties de ziekte veroorzaken. Zo hopen we de geboorte van pups met deze aandoening in de toekomst te voorkomen. Lees meer over het onderzoek.