‘Wat ik echt het allermooiste vind aan mijn werk? Een paard rustig op stal zien staan nadat het met spoed geopereerd is.’

‘Ik was een klein jochie van een jaar of 4, 5 toen de eerste paarden bij ons thuis kwamen,’ zegt Harold Brommer, chirurg en hoogleraar heelkunde van het paard bij het Universitair Dierenziekenhuis. ‘We begonnen met Welsh pony’s, later werden dat Hackney pony’s. Kleine pony’s met een stokmaat van 130 centimeter, heel veel knieactie en een verheven gang. Spectaculair vonden mijn vader en ik dat, één en al actie. Ik reed wedstrijden en trainde de pony’s en mijn vader betaalde alles want als student diergeneeskunde had ik geen rooie cent. In 1993 won ik op 22-jarige leeftijd met een eigen gefokte Hackney op de Utrechtse Tentoonstellingsvereniging (UTV) de ereklasse.’

Harold’s interesse voor de orthopedie bij het paard (redactie: het diagnostiseren en behandelen van aandoeningen van het bewegingsstelsel) is in die tijd geboren. ‘Kreupelheid is een belangrijk probleem bij paarden, het belemmert het functioneren.’ Vandaar dat de foto van Harold met hengst Cade een actiefoto is. ‘Een paard is een bewegingsdier, wat is er nou mooier dan een paard in beweging zien!’

Onderzoek

Als hoogleraar is Harold verantwoordelijk voor het onderzoek, het onderwijs én de patiëntenzorg op het gebied van de heelkunde van het paard. ‘Naar een idee van onze eigen hoefsmid zijn we op dit moment bezig met het ontwikkelen van 3D-geprint hoefbeslag. Studenten van de opleiding Diergeneeskunde hebben de impact van dit type hoefbeslag op de beweging van het paard onderzocht en een student Computing Sciences werkt aan de benodigde software. Daarnaast doen we samen met het UMC en een onderzoeksgroep uit Finland onderzoek naar kraakbeenletsels bij paarden.

Werken als een team

Wat ik echt het allermooiste vind aan mijn werk is een paard rustig op stal zien staan nadat het met spoed geopereerd is. En het draait niet om mij als chirurg alleen die een kunstje doet, we doen het samen als team. Met specialisten, specialisten in opleiding, kliniekassistenten, dierverzorgers, studenten en collega’s van andere afdelingen zoals de anesthesie en diagnostische beeldvorming.’

Tekst: Renske Belt | Foto: Bas Niemans

In de serie Dierbaar vertellen medewerkers van het Universitair Dierenziekenhuis over een dier dat voor hen bijzonder is. De foto’s in deze serie hangen in het Universitair Dierenziekenhuis.