“Julia is een echte jachthond”

“Mijn ouders hadden vroeger altijd Foxterriërs. Toen de laatste overleed zeiden ze: ‘We nemen geen hond meer, we zijn oud en kunnen er straks niet meer voor zorgen’’, vertelt Christine Piek, specialist interne ziekten bij gezelschapsdieren. “Toen hebben we afgesproken dat wij voor het hondje zorgen als zij dat niet meer kunnen. Zo is Julia bij ons terecht gekomen.”

“Omdat ze zo anders is dan onze vorige honden, heeft het even geduurd voordat we een persoonlijke relatie hadden. En dat ze niet meer voelde als de oppashond van mijn ouders. Inmiddels is ze echt wel onze hond.” “Ze is een hond met een eigen karakter. Ze vindt het geweldig leuk om dingen met je te doen, maar als ze zin heeft in iets anders dan doet ze iets anders. Bijvoorbeeld wij zitten beneden, dan vindt zij het tijd om naar boven te gaan en hup, daar gaat ze.”

Jachthond

“Onze vorige honden gingen altijd mee op vakantie. Dus Julia nu ook. We hebben vorig jaar met haar een lange-afstands-wandeling gelopen, tweehonderd kilometer langs de Rijn in tien dagen. Julia is een echte jachthond, dus we lieten haar niet loslopen. Want als je weet dat je die dag vijfentwintig kilometer moet lopen, wil je niet riskeren nog tien kilometer méér te moeten lopen om achter haar aan te gaan.”

Interactie

“Ik vind academisch werken heel fijn. Sparren met je collega’s, groeien in je vak en je continu blijven ontwikkelen.” Christine werkt inmiddels bijna dertig jaar bij de faculteit Diergeneeskunde. “Naarmate ik ouder word waardeer ik de interactie met diereigenaren steeds meer. Het medische blijft heel leuk, dat is waarom ik hier werk, maar die extra factor maakt het ook extra leuk.”


Tekst: Renske Belt | Foto: Bas Niemans

In de serie Dierbaar vertellen medewerkers van het Universitair Dierenziekenhuis over een dier dat voor hen bijzonder is. De foto’s in deze serie hangen in het Universitair Dierenziekenhuis.